کسی نمی تواند انکارنماید که مقوله هایی مانند " زبان " ، " لباس" ، " موسیقی" و ... از وجوه مسلم "هویت" یک ملت زنده است . اینکه با گذشت 26 سال از عمر یک انقلاب دینی و فرهنگی در کشورمان هنوز در رابطه با این مسائل دچار مشکلیم مرثیه جانسوزی است که شرح آن بگونه ای که باید ، در این مقال میسر نیست . اما به هر حال سعی داریم در این سطور نگاهی گذارا به این مطلب بیاندازیم . برای درمان هر دردی و رفع هر مشکلی باید ابتدا آن درد یا مشکل را شناخت . برای بحث پیرامون این موضوع و شناخت دلایل و ریشه های آن نیز باید صادق بود و صریح . لذا نگارنده بر این اساس قلم ناقص خویش را بکار گرفته است . (به قول برادر احمدی باب بحث باز است)
اگر در پاسخ به این سوال که چرا عده زیادی از جوانان این مرز و بوم پوشش دارند که نمی باید داشته باشند دقت نماییم خواهیم دید که ریشه این " ناهنجاری " عمیق تر از بحث " خیاط " و " فروشنده " و ... است . از زاویه ای می توان دلایل این امر را اینگونه بیان نمود :
از یک طرف : اولا : حوزویان محترم و عالمان دینی یا آنطور که باید واضح ، قاطع ، مستدل و با وحدت رویه در مورد نگاه دین به نوع ، شکل و خصوصیات دیگر پوشش (خصوصا پوشش آقایان) سخن نگفته اند یا اگر هم گفته اند به نحو شایسته و فراگیر به اطلاع آحاد جامعه نرسیده است .
ثانیا : سیاستگزاران و برنامه ریزان فرهنگی به عنوان متولی امر که باید بر اساس بسترهای دینی و ملی نسبت به طراحی - تهیه - تبلیغ ودفاع از" پوشش ملی" اقدام می کردند نه تنها چنین نکردند بلکه این مسئله را مورد بی مهری قرار داده و از برنامه های اساسی خود حذف نمودند (خود جای بحث دارد) .
ثالثا : رسانه ها اعم از رادیو تلویزیون و مطبوعات به ویژه تلویزیون و سینما نیز نه تنها در این "خط" قرار نداشته اند بلکه متاسفانه با " برد" زیاد و " مخاطب" فراوانی که دارند بیشترین اثر منفی را بر اقشار مختلف جامعه داشته اند . رابعا : بخشهایی از افراد جامعه نیز متاثر از تبلیغات وسیع و قوی استعمارگران و اذناب آنها با پذیرش حالتی مخفی از " سکولاریزم" در زندگی عملی ، برای انتخاب نوع پوشش خود نه از منابع و مراجع دینی استعلام کرده و نه اصلا خود را نیازمند به این عمل می دانند . و آگاهانه یا ناآگاهانه "الگوهای کاذب" را برای پوشش خود برگزیده اند .
از طرف دیگر :